Φεύγοντας ο πλοηγός, ο πιλότος, μαζέψαμε την σκάλα του πιλότου
σιγουρέψαμε τις άγκυρες με τον λοστρόμο και τους ναύτες,
κατεβάσαμε τους κάβους στο μαγαζί της πλώρης και μαζέψαμε ότι
είχε πάνω στο κατάστρωμα της πλώρης, στο καπούνι.
Γιατί τώρα βγαίνουμε στο πέλαγος και όλα πρέπει να είναι
σε πλήρη ασφάλεια, για την ασφάλεια του πλοίου και
την ασφαλή ναυσιπλοϊα.
Οι ναύτες με τον μαραγκό επικεφαλή, τακτοποιούσαν τα αμπάρια
του φορτίου, βάζοντας τους τελευταίους μουσαμάδες για ασφάλεια.
Εγώ ήμουν παντού, έβλεπα, άκουγα και μάθαινα και το μόνο
που άκουγα κάθε φορά, ήταν, πρόσεχε Μήτσο, έλα εδώ Μήτσο,
πήγαινε εκεί Μήτσο. Τι να κάνω, έπρεπε να εκτελώ τις εντολές
αυτή ήταν η δουλειά μου, πήγαινα όπου με χρειάζονταν, έτσι όμως
έμαθα σιγά, σιγά και όλα πήγαιναν και πήγαν καλά.
Ήταν η πρώτη μου φορά που έβγαινα και έβλεπα το πέλαγος και
έπρεπε να προσέχω πάρα πολύ, δεν είχα ξανά περπατήσει σε κατάστρωμα
πλοίου ποντοπόρου στο πέλαγος και ασφαλώς στον ωκεανό.
Δεν ήξερα να περπατήσω ακόμη, έπρεπε να προσέχω και να μαθαίνω
και έτσι έμαθα παρέα με τον χρόνο και τον λοστρόμο και όλα
πήγαν καλά.
Γελάω τώρα που τα γράφω, γιατί εδώ αισθάνομαι σιγουριά και τώρα
ξέρω πως πρέπει να περπατήσω στο κατάστρωμα του ποντοπόρου πλοίου.
Έμαθα τόσα χρόνια στη θάλασσα, τότε ήμουν πρωτάρης, δεν ήξερα.
Κάθε φορά που πέρνούσα από την κουζίνα ο μάγειρας, ο Σιδέρης,
με ρώταγε, πως πάει Μητσάρα τα καταφέρνουμε ?
Θα τα καταφέρουμε, σιγά, σιγά Σιδέρη μου
Να προσέχεις Μήτσο μας
Αυτό γινόταν κάθε φορά, τόσο στην κουζίνα όσο και στην τραπεζαρία
όταν πηγαίναμε για καφέ, είναι δύσκολο το περπάτημα στο κατάστρωμα,
δεν είναι τόσο απλό.
Θέλει χρόνο και γνώση.....
Συνεχίζεται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου