Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(133)

Μετά την παράλλαξη του Φινιστέρο αφήσαμε πίσω μας τον Βισκαϊκό
κόλπο και άρχισε η ακτοπλοϊα με αρχή της Ισπανικές ακτές που βρίσκονται στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Σήμερα όλη την ημέρα είναι διαφορετικά όλα στο κατάστρωμα του
πλοίου, έχουμε παρέα τα θαλασσοπούλια, τις στεριές, τα ψαροκάϊκα.
Η διάθεση όλων μας έχει αλλάξει, αποκτήσαμε θέμα συζήτησης.
Οι περισσότεροι, κυρίως οι παλαιότεροι, όλο και κάτι έχουν να πουν
για τα μέρη που αρχίσαμε να περνάμε, πολλά από αυτά τα έχουν
επισκεφτεί με κάποιο άλλο πλοίο, η έχουν κάτι ακούσει από άλλους
ναυτικούς, πάντως όλο και κάτι έχουν να πουν.
Εμείς οι καινούργιοι στη θάλασσα, ακούμε, ρωτάμε και μαθαίνουμε
για να τα λέμε και εμείς αργότερα στους νεότερους στα ταξίδια μας
στις θαλασσινές μας περιπλανήσεις.
Η ημέρα πέρασε πολύ όμορφα σήμερα, χωρίς μπότζι και σκαμπανέβασμα.
Κάναμε όλες τις δουλειές του καταστρώματος, μέχρι και τα αμπάρια
του φορτίου ανοίξαμε για να δούμε τι γίνεται και αν όλα είναι σε
καλή κατάσταση σε σχέσει με το φορτίο.
Μήτσο όλα καλά είναι, καλά πήγε το ταξίδι μέχρι εδώ
Πάμε να κλείσουμε τα αμπάρια του φορτίου και να τα μαζέψουμε όλα
από το κατάστρωμα, η ώρα κοντεύει πέντε.
Έγινε λοστρόμε, πάμε για να τελειώνουμε, αύριο πάλι
Κλείσαμε με προσοχή τα αμπάρια του φορτίου που είχαμε ανοίξη για
επιθεώρηση, μαζέψαμε και ότι άλλο είχε απομείνει στο κατάστρωμα
και σχολάσαμε δέκα λεπτά πριν τις πέντε το απόγευμα για να πάμε
για πλύσιμο, να αλλάξουμε και μετά στην τραπεζαρία για το βραδινό
φαγητό καφέ και συζήτηση για τα νέα της ημέρας και του ταξιδιού.
Εγώ πάντα μετά τις έξι η ώρα ανεβαίνω στη Γέφυρα για το βραδινό
μου μάθημα και την βραδινή βάρδια, για το βραδινό στίγμα με τα
αστέρια και την παραλλαγή της πυξίδας της μαγνητικής.
Σήμερα έχει και επί πλέον στίγμα με την ακτοπλοϊα, με τα φανάρια
και τους κάβους, τα ακρωτήρια.
Μπορεί να μην χρειαστεί να κάνουμε σήμερα αστέρια με τον υποπλοίαρχο
γιατί σήμερα έχουμε φανάρια αρκετά για στίγμα, περνάμε πολύ κοντά
στις στεριές τις Ισπανίας μέχρι και τα φώτα των σπιτιών φαίνονται
τώρα που κοιτάζω τις στεριές, αργότερα και της Πορτογαλίας.
Το μόνο που θα χρειαστεί είναι η παραλλαγή της πυξίδας για να
ταξιδεύουμε με ασφάλεια.
Αύριο θα αρμενίζουμε ανοιχτά των ακτών της Πορτογαλίας

Συνεχίζεται.....

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πολυ ομορφη ιστορια και το σπουδαιοτερο ειναι πως ξερεις να γραφεις ομορφα πεζό..

ΑΝΑΣΑ είπε...

Μα φυσικά και γράφει όμορφα...
(Έχεις όμως και την ιστορία, το ταξίδι στο νού και στην καρδιά...κι αυτό εγώ γυρεύω..)
Ένας ποιητής είχε πεί:

Έιχα μια θάλασσα στο νού
κι ένα περβόλι τ΄ουρανού
την ώρα που άνοιγα πανιά
...(Ν.Γκάτσος)

Να σαι πάντα καλά
(Όμορφη δείχνει η Πλάκα στον φακό-μιά πόλη δίχως χρόνο)

Unknown είπε...

@ μαρία νικολάου

Καλό απόγευμα μαρία

Ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου
Είναι αληθινή ιστορία
Ναι, σαν πεζό είναι όμορφο και
εμένα μου αρέσει
Αν έχω αναγνώστες σαν και σας δεν
μου χρειάζεται τίποτε άλλο
καλό βράδυ
φιλιά θαλασσινά

Unknown είπε...

@ ανασα

Καλησπέρα

Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη
και την ανάγνωση και το τόσο
εύστοχο σχόλιό σου.
Να είσαι καλά πάντα

Όσο για την Πλάκα είναι όμορφη
και στον φακό και στην πραγματικότητα.
Πολύ σωστά
Μια πόλη δίχως χρόνο

Καλό σου βράδυ