Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(173)

Η ώρα του καφέ πάντα περνά γρήγορα, έτσι και τώρα και κυρίως
αν έχεις καλή παρέα και είναι η συζήτηση με ενδιαφέρον.
Παιδιά εγώ πρέπει να πηγαίνω τώρα για την γέφυρα και έξω γίνεται
χαμός από αστραπές βροντές και βροχή με αέρα δυνατό.
Η καταιγίδα είναι από πάνω μας και πηγαίνουμε μαζί ανατολικά
Τουλάχιστον για δυο μέρες θα έχουμε κακοκαιρία, έτσι άκουσα
να λέει ο καπετάνιος στον καπετάν Αλέκο την ώρα που διάβαζε
το δελτίο του καιρού που μόλις είχε φέρει ο Μαρκόνης.
Ήπια και την τελευταία γουλιά από την κούπα του καφέ, έβαλα
το αδιάβροχό μου και από σταβέντο μεριά πηγαίνω με τον φακό στο
χέρι για το κομοδέσιο της γέφυρας για να συνεχίσω την βραδινή
βάρδιά μου μέχρι τα μεσάνυχτα.
Η μπουρού του πλοίου συνεχίζει τα σφυρίγματά της, όσο η ορατότητα
είναι ακόμη μηδέν.
Δεν βλέπεις παρά μόνο μερικά μέτρα μέσα στο γενικό σκοτάδι που
επικρατεί στο κατάστρωμα του πλοίου.
Ο φακός που κρατώ στο χέρι μου, ίσα που φέγγει μερικά μέτρα
Θέλει μεγάλη προσοχή η κυκλοφορία στο κατάστρωμα αυτές τις ώρες
Έχει και πολύ αέρα αυτή την στιγμή, που φέρνει με δύναμη στο
κατάστρωμα την βροχή μαζί με το θαλασσινό κύμα.
Γιατί η καταιγίδα αυτή σήκωσε και θάλασσα που είναι από την
πάντα και αριστερά.
Μπαίνει στο κατάστρωμα και βγαίνει στη θάλασσα από δεξιά
Άρχισε και το σκαμπανέβασμα μα και το μπότζι και τώρα θέλει
μεγάλη προσοχή στο ταξίδεμα του πλοίου.
Θέλει καλό κουμάντο
Στη γέφυρα αυτή την ώρα το κουμάντο το έχει ο καπετάνιος, που
όλη την ώρα τα μάτια του κοιτούν την οθόνη του ραντάρ και τα
αυτιά του αφουγκράζονται κάθε θόρυβο μέσα σ αυτή την κακοκαιρία
σ αυτή την θύελλα και την καταιγίδα.
Έτσι κυλάει ο χρόνος, που φαίνεται ατέλειωτος
Το μόνο που ακούγεται είναι το πέρασμα της κακοκαιρίας και τα
σφυρίγματα της μπουρούς του πλοίου.
Μεγάλη η κακοκαιρία Μήτσο, μου φαίνεται ότι είμαστε στο κέντρο της
μου λέει ο καπετάν Αλέκος που αυτή την ώρα βρίσκεται στην δεξιά
μεριά της γέφυρας του πλοίου, απ έξω, βλέποντας μπροστά
προσπαθώντας να ξεπεράσει με την ματιά του το σκοτάδι.
Κάπου κάπου ακούγεται και κάποιο σφύριγμα μπουρούς διερχόμενου
πλοίου, δεν είμαστε μόνοι μας μέσα στην κακοκαιρία, έχουμε παρέα
Μήτσο και άλλους θαλασσοπόρους ταξιδευτές που και αυτοί σαν εμάς
πάνε στον προορισμό τους.

Συνεχίζεται.....

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αχ και να ημουν εκει
σ αυτην την καταιγίδα..
Ποση αναγκη το εχω ...

Unknown είπε...

@ μαρία νικολάου

Καλημέρα

Και επισκέπτης να είσουν
δεν θα αισθανόσουν και τόσο καλά

Για εμάς βέβαια είναι η δουλειά
και το επάγγελμά μας

Καλό πρωινό