Ημερολόγιο Γέφυρας.....(143) περίοδος δεύτερη

Παρέα προχωράμε προς το κέντρο της πόλης κοιτώντας και συζητώντας
μεγαλόφωνα για να ακουγόμαστε.
Κάπου κάπου σταματάμε σε κάποιες βιτρίνες καταστημάτων στον εμπορικό
δρόμο της πόλης για να δούμε πράγματα και τιμές και να πάρουμε μια
ιδέα εμείς που ερχόμαστε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία.
Εγώ και ο Αλέκος όλο ρωτάμε τι είναι το ένα, τι είναι το άλλο και
ο Νικόλας μας εξηγεί μεγαλόφωνα μέσα στον θόρυβο της μεγαλούπολης.
Η ώρα περνά σιγά αλλά σταθερά και εμείς βολτάρουμε στην καρδιά της
μεγάλης πόλης, στην καρδιά σχεδόν της Ιαπωνίας τον Χειμώνα του 1964.
Κάνει κρύο αρκετό αλλά εμείς είμαστε ντυμένοι όσο γίνεται πιο καλά
και πιο ζεστά και η βόλτα συνεχίζεται στους φωταγωγημένους δρόμους.
Ο Νικόλας προτείνει να πάμε για ένα ζεστό Γιαπωνέζικο τσάι σε ένα
καφέ παραδοσιακό που πηγαίνουν πάντα τα παιδιά του καραβιού κάθε φορά
που έρχονται με το καράβι για εκφόρτωση στη Γιοκοχάμα.
Έτσι και γίνεται
Στην επόμενη γωνία είναι το παραδοσιακό Γιαπωνέζικο καφέ
Πρώτος ανοίγει την πόρτα ο Νικόλας και ακολουθούμε εμείς οι άλλοι,
έχει κόσμο αρκετό, Γιαπωνέζοι είναι σχεδόν όλοι και μερικοί από άλλες
χώρες όπως και εμείς.
Μας υποδέχονται με χαμόγελο τα κορίτσια και περιμένουν να κάτσουμε σε
όποια μεριά μας αρέσει για να έρθουν να πάρουν την παραγγελία.
Οι σερβιτόρες είναι ντυμένες με ρούχα παραδοσιακά, Γιαπωνέζικα και μας
κοιτούν με κατανόηση χαμογελαστές πάντα και με ευγένεια και περιμένουν
υπομονετικά τον Νικόλα να τους πει με τα λίγα Γιαπωνέζικα που ξέρει
τι να μας σερβίρουν.
Είναι όμορφα, ήσυχα και προ παντός ζεστά και η βραδιά συνεχίζεται με
ένα τσάι ζεστό Γιαπωνέζικο, παραδοσιακό, μας κερνούν και ένα Σάκι και
εμείς καθόμαστε ήσυχα χωρίς πολλούς θορύβους συζητώντας χαμηλόφωνα και
απολαμβάνουμε την ανατολίτικη περιποίηση πίνοντας το τσάι καθισμένοι
στα μαξιλάρια γύρω από το χαμηλό τραπέζι
Το τραπεζάκι αυτό είναι σαν το σοφρά που έχουμε στα χωριά μας
λέει ο Νικόλας

Συνεχίζεται.....