Ο Καπετάνιος επανήλθε και πάλι εδώ, στις επάλξεις, μετά την
περιπέτεια της υγείας του, που κράτησε 3 μήνες στα νοσοκομεία.
Μια περιπέτεια όχι θαλασσινή, αυτή την φορά. αλλά ανθρώπινη.
Ένας συνάνθρωπος μας, ο Καπετάνιος, στάθηκε απέναντι στον
Καρκίνο και τον Θάνατο να τους αντιμετωπίσει, όπως θα αντιμετώπιζε και έναν Κυκλώνα και μια καταιγίδα και να περάσει με τις λιγότερες
απώλειες και αυτό και έγινε και είμαστε και πάλι εδώ ταξιδεύοντας
στον Ατλαντικό Ωκεανό πηγαίνοντας για να περάσουμε το ακρωτήρι
της Καλής Ελπίδας και να γυρίσουμε σιγά σιγά για Περσικό να
Φορτώσουμε, αργό Πετρέλαιο για την Ιαπωνία. Μέχρι το τέλος της ζωής
που τα μάτια μου θα αντικρίσουν τον Νοτιά θα παραμείνω εδώ μαζί
με τον Καρκίνο στον Λάρυγγα και τον Θάνατο, μέχρι το τέλος.
Τώρα το μόνο που δεν μπορώ να κάνω είναι να μιλάω, Ζω όμως, που
είναι το πολυτιμότερο που μας έχει χαρίσει ο Δημιουργός.
Δεν υπάρχουν Τυχεροί η Άτυχοι παρά μόνο δικαίωση.
Ο Δημιουργός κανέναν δεν αδίκησε, ακόμα και εμένα, που τόσα χρόνια
έδινα διαταγές, και τώρα δεν μπορώ.
Η επόμενη ημέρα με βρήκε στο καπνιστήριο με τον Μπόμαν και τον
ναύτη της βάρδιας, τον Κοσμά, να πίνουν πρωινό καφέ Κυριακάτικο
που έφτιαξε το καμαροτάκι του πληρώματος. Σε λίγο έρχεται και
ο λοστρόμος, όχι για δουλειά, γιατί σήμερα είναι Κυριακή Εν Πλω.
Κυριακή τις Μακαρονάδας, παρέα με κρύα μπύρα και γλυκό.
Μπακλαβά έχει φτιάξει ο μάγειρας, έτσι μου είπε όταν ρώτησα τον
Βοηθό μαγείρου. Αύριο πρωί πρωί αρχίζουμε αλλαγή σαβούρας λίγο
πριν περάσουμε τον Ισημερινό και όλα θα είναι έτοιμα το μεσημέρι.
Έτσι πέρασε και σήμερα η ημέρα στις πρύμης το σκεπαστό που έχει
και δροσιά γιατί χρειαζόμαστε δροσιά όσο πλησιάζουμε στα τροπικά.
Συνεχίζεται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου