Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(6)

Σε όλο το οδοιπορικό της ζωής μου σαν ναυτικός ποντοπόρος
σαν ναύτης ποντοπόρος, όπως με αποκαλούν οι φίλοι,
έτυχε αρκετές φορές στην ναυτική επαγγελματική μου
σταδιοδρομία να ακολουθήσω ένα πλοίο, από την αρχή της
τοποθέτησης της πρώτης ατσάλινης λαμαρίνας στην εσχάρα
της δεξαμενής του ναυπηγείου, της τρόπιδας του πλοίου,
μέχρι την ολοκλήρωση αυτού του θαύματος της ναυπηγικής
δημιουργίας του ανθρώπου, των ανθρώπων, γιατί, πολλοί
άνθρωποι συμμετέχουν στην κατασκευή και στην ολοκλήρωση
ενός πλοίου, μέχρι την μοναδική στιγμή, μετά την
ολοκλήρωση της κατασκευής του πλοίου που θα μπει και
θα πλεύσει στο νερό της θάλασσας.
Λίγο πριν γίνεται η βάφτιση του και παίρνει το όνομά του
που θα το ακολουθεί όλη την ζωή του στη θάλασσα μέχρι
το τέλος, όποιο και αν είναι αυτό το τέλος.
Είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή, τόσο για το πλοίο, όσο
και για μένα και το γράφω με μεγάλη συγκίνηση, άσχετα
αν πολλοί λένε ότι είναι μόνο ένα άψυχο κουφάρι.
Μπορεί να είναι κατασκευασμένο από άψυχη ατσάλινη
λαμαρίνα, αλλά δεν παύει να έχει γέννηση, διάρκεια ζωής
παρόν, παρελθόν και τέλος φυσικό, μέχρι να πάει στο
νεκροταφείο των πλοίων και να γίνει με την καύση πάλι
ύλη, όπως από αυτή έγινε και κατασκευάστηκε.
Την ώρα, την στιγμή που αρχίζει να κυλά από την εσχάρα
της δεξαμενής προς την θάλασσα, η γεμίζοντας η δεξαμενή
επιπλέει, αυτή η στιγμή είναι μαγική, μοναδική,
σε γεμίζει δέος αυτό το δημιούργημα του ανθρώπου.
Είναι στιγμή αξέχαστη, μοναδική, την έχω ζήσει αρκετές
φορές, γιατί ήμουν επάνω στο πλοίο την ώρα της πλεύσης
μέσα στην δεξαμενή και στη συνέχεια με την βοήθεια
ρυμουλκών βγήκε το περήφανο σκαρί στην θάλασσα.
Αυτή την ώρα, αυτή την στιγμή της πλεύσης του πλοίου
την γράφουμε στην πρώτη σελίδα του Ημερολογίου Γέφυρας.
Είναι η πρώτη πλεύση του καινούργιου πλοίου.
Αυτή η συγκεκριμένη στιγμή θα το ακολουθεί σε όλη του
την ζωή μέχρι το τέλος του.
Από εδώ αρχίζει η ζωή του πλοίου στη θάλασσα
Και, η ζωή η δική μας
Η ζωή του ναυτικού
Η ζωή του ναύτη καταστρώματος, του ποντοπόρου
Του θαλασσοπόρου ταξιδευτή
Όλοι μας εύχονται καλά ταξίδια, και τα μάτια βουρκώνουν
Τα χέρια είναι σηκωμένα προς τον ουρανό, μας χαιρετούν
Τα πρώτα θαλασσοπούλια μας καλωσορίζουν μέσα στην ομορφιά
της θάλασσας κάτω από το μπλε του ουρανού.
Οι μηχανές του πλοίου πρόσω αργά, αυτή την εντολή δίνει
ο καπετάνιος με τον τηλέγραφο από την γέφυρα στη μηχανή
και το ταξίδι αρχίζει.
Καλό μας ταξίδι λέει σε όλους ο καπετάνιος
Καλές μας θάλασσες

Συνεχίζεται......

2 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Συγκλονιστική, υποθέτω, η στιγμή της καθέλκυσης, Καπετάνιε μου...

Δεν αμφιβάλλω ότι θα είναι μια στιγμή γεμάτη ιερότητα...και δέος.

Unknown είπε...

@ the return

Καλησπέρα

Πράγματι είναι μια στιγμή
γεμάτη ιερότητα και δέος.
Μοναδική στιγμή, τουλάχιστον
για μένα, και σε ευχαριστώ
που είσαι από τους ανθρώπους
που το νοιώθουν αυτό και όχι
μόνο το καταλαβαίνουν.

Είναι συγλονιστική η στιγμή

καλό σου βράδυ
και σε ευχαριστώ