Ημερολόγιο Γέφυρας.....(145) περίοδος δεύτερη

Για μένα είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Ιαπωνία, μόνο ακουστά
είχα μέχρι σήμερα για την μεγάλη αυτή χώρα στα Ανατολικά. Τώρα τα
βλέπω όλα με το δικό μου μάτι, από την οπτική γωνία την δικιά μου.
Όταν φύγουμε, μετά την εκφόρτωση, θα έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου
από αυτό το σύντομο πέρασμα από την Ιαπωνία του 1964-1965
Δεν είμαι βέβαια ο παλιός ο ναυτικός που έχει πάει σε αρκετές χώρες
για να πω αρκετά για μια τόσο σπουδαία χώρα με τόσα εκατομμύρια κόσμο
με κουλτούρα ιστορία και πολιτισμό.
Δεν είναι δυνατόν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, σε τόσο λίγο χρόνο
που βρίσκομαι εδώ, να πω, πόσο μάλλον να γράψω για την Ιαπωνία.
Σήμερα βέβαια μπορώ να πω και να γράψω για την Ιαπωνία, του τότε.
Γιατί τα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα που γράφω αυτές τις λί-
γες γραμμές στο Ημερολόγιο Γέφυρας, πήγα πολλές φορές σ αυτή την χώρα
Πάντως πάντα υπάρχει η πρώτη φορά και για μένα είναι η πρώτη
Γι αυτό ακούω, ρωτάω και προ παντός βλέπω
Βέβαια όλη η Ιαπωνία δεν είναι η μπάρα του Ηλία, απλά είναι ένας
τρόπος διασκέδασης και αλλαγής εικόνων και παραστάσεων.
Η παρέα πάντως από το πλοίο μας, καλά περνάει, μεταξύ πιοτού μουσικής
τραγουδιού και κεφιού όπως ακριβώς ξέρουμε εμείς οι Έλληνες ναυτικοί.
Άρχισα και εγώ να γίνομαι σιγά σιγά ναυτικός ποντοπόρος
Έτσι μου λέει ο Στέλιος ο μαρκόνης μας
Μήτσο πήρες το βάφτισμα απόψε, μου λέει ο Στέλιος χαμογελώντας
Έγινε Στέλιο μου, να είσαι σίγουρος ότι θα σε βγάλω ασπροπρόσωπο και
ο Νικόλας χορεύει στον ρυθμό του ζεϊμπέκικου.
Η βραδιά καλά κρατεί, η ώρα κοντεύει ξημέρωμα και εμείς βρισκόμαστε
παρέα στη μπάρα του Ηλία....

Συνεχίζεται.....