Ημερολόγιο Γέφυρας.....(19)

Όλο το πλήρωμα ήμασταν στο ίδιο βαγόνι του τρένου,
δεν αλλάξαμε βαγόνι μέχρι τον σταθμό του τρένου της
Αμβέρσας, μόνο η μηχανή άλλαζε σε κάθε κράτος που μπαίναμε
λίγο μετά τα σύνορα, γινόταν ο έλεγχος από τις αρχές
του κράτους και το τρένο ταξίδευε προς τον προορισμό του
και εμείς στο βαγόνι μας προς τον δικό μας προορισμό.
Όλα αυτά βέβαια δεν τα ήξερα, απλά ρωτούσα, έβλεπα και
μάθαινα, πότε τον Γιωργάκη και πότε τον Σίδερη.
Το ταξίδι ήταν μεγάλο, σχεδόν κοντά τρις ημέρες κάναμε
για να φτάσουμε στην Αμβέρσα, να μας παραλάβει ο πράκτορας
της εταιρίας του πλοίου και να μας μεταφέρει στο πλοίο
που μας περίμενε στο λιμάνι της Αμβέρσας.
Περάσαμε σχεδόν όλη την Ευρώπη, την βόρεια Ευρώπη
για να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Τότε, εκείνη την εποχή όλες οι μετακινήσεις για το μπαρκάρισμα
και το ξεμπαρκάρισμα γίνονταν με το τρένο η το πλοίο,
κάποιο πλοίο φορτηγό της εταιρίας η το επιβατικό της γραμμής.
Σήμερα βέβαια αυτή η διαδρομή δεν είναι παρά μόνο τρις ώρες
τότε κάναμε τρις ημέρες, καλά ήταν με το τραίνο, πέρασα
από όλη σχεδόν την Ευρώπη και ήμασταν και καλή παρέα.
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού γνώρισα και τα άλλα μέλη
του πληρώματος, η πρώτη γνωριμία είναι πάντα πολύ σημαντική
γιατί όλοι μας πηγαίναμε για δουλειά και όχι για τουρισμό.
Στο διπλανό κουπέ ήταν ο λοστρόμος με άλλα μέλη του
πληρώματος, ο Κωνσταντής, η καρδιά του καταστρώματος, μα και
όλου του πλοίου, σπουδαίο το πόστο του λοστρόμου για κάθε
πλοίο, όλοι τον λοστρόμο ψάχνουν, γυρεύουν και φωνάζουν
στο πλοίο. Στα τότε πλοία χωρίς λοστρόμο το πλοίο, ήταν
πλοίο χωρίς πυξίδα.
Στα σημερινά πλοία, όλα έχουν αλλάξει, τα άλλαξε η πρόοδος
της τεχνολογίας, ο λοστρόμος πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Παραδοσιακά μόνο βρίσκεται στο πλοίο, ακόμη όμως και σήμερα
δεν υπάρχει πλοίο χωρίς λοστρόμο, χωρίς Ναύκληρο.
Δύσκολα θα καταργηθεί, όπως καταργήθηκαν παραδοσιακές
ειδικότητες των πλοίων, ο Ασυρματιστής, ο Μαραγκός,
ο Θερμαστής, ο Λαδάς.
Όλοι αυτοί ανήκουν πια στην ναυτική ιστορία των πλοίων,
ανήκουν σε άλλη εποχή, η πρόοδος της τεχνολογίας δεν σταματά,
τα σημερινά σύγχρονα πλοία, τα ποντοπόρα, είναι ένα θαύμα
τεχνικής υψηλής τεχνολογίας της δημιουργίας του ανθρώπου,
που πρέπει να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις και κατάρτιση.
Αυτό το γράφει ο καπετάν Δημήτρης με πλήρη γνώση, το συναίσθημα
το άλλαξε και αυτό η τεχνολογία.
Ο καπετάν Δημήτρης είναι ένας από τους τελευταίους πια
Καπεταναίους που άρχισε την ναυτική του σταδιοδρομία με πλοία
λίγο μέτα το κάρβουνο, που τότε θέλανε γίγαντες πληρώματα
και τέλειωσε με πλοία της υψηλής τεχνολογίας, με πλοία
θαυμαστής δημιουργίας του ανθρώπου.
Το μόνο που δεν ξέρει, είναι που θα φτάσει αυτή
η θαυμαστή τεχνολογία, πάντως τα παρακολουθεί όλα από κοντά.
Αν σήμερα δεν καθίσεις μπροστά στον προσομειοτή, με γνώσεις
και κατάρτιση, θα καταργηθείς όπως ο Ασυρματιστής και ο θερμαστής
Αυτή είναι η αλήθεια και η σημερινή πραγματικότητα
Ο μόνος που δεν θα καταργηθεί ποτέ είναι ο Καπετάνιος

Συνεχίζεται.....