Στον καφέ αυτά τα 20 λεπτά της ανάπαυλας από την δουλειά
ήταν μια ανάσα για την συνέχεια της ημέρας και ένα κουράγιο
μέχρι το τέλος των εργασιών της ημέρας.
Μετά το βραδινό φαγητό γινόταν η ανασύνταξη των δυνάμεων για
την συνέχιση των εργασιών της επόμενης ημέρας, τόσο για το
κατάστρωμα, όσο και για την μηχανή.
Βλέπεις ήμασταν για επισκευή του πλοίου και όλοι μας έπρεπε
να ξέρουμε τι δουλειές θα γίνονταν την επόμενη ημέρα.
Επικεφαλής στο κατάστρωμα ήταν ο Λοστρόμος και ο Μαραγκός
που έπαιρναν πάντα εντολές από τον Υποπλοίαρχο, που είχε
όλο το κουμάντο, το operation, του πλοίου.
Εμείς οι πιτσιρικάδες, οι τρεις δόκιμοι, ήμασταν πάντα κοντά
στους ναύτες, στον Λοστρόμο και τον Μαραγκό για να προσφέρουμε
εργασία και να αποκτήσουμε γνώσεις, πείρα και ναυτική τέχνη για
την συνέχεια της ναυτικής μας πορείας.
Το πλοίο, ο Μιχαήλ Άγγελος, από εδώ και πέρα θα ήταν το σπίτι μας
και το σχολείο μας, για το επόμενο διάστημα μέχρι να συμπληρώσουμε
την υπηρεσία μας σύμφωνα με την σύμβαση εργασίας που είχαμε
υπογράψει και αποδεχθεί.
Ήταν παλιό το πλοίο και χρειαζόταν πολύ δουλειά για να μπορέσουμε
να το ετοιμάσουμε να μπορέσει να φορτώσει και να πάει ταξίδι.
Το ναύλο δεν είχε έρθει ακόμη, γιατί το πλοίο αργούσε να ετοιμαστεί,
από ότι άκουγα, θέλαμε τουλάχιστον 3 εβδομάδες για να τελειώσει
η επισκευή στην Αμβέρσα και εν συνεχεία να ήμασταν έτοιμοι να πάμε
για φόρτωση, εν τω μεταξύ χειμώνας ήταν, έκανε κρύο και κάπου, κάπου
χιόνιζε και έπρεπε να ήμαστε όλη μέρα στο κατάστρωμα, δεν απαγκιάζαμε
πουθενά γιατί έπρεπε να ήμαστε στο πόστο μας.
Περιμέναμε πως και πως να έρθει η ώρα του καφέ, η ώρα του φαγητού για
να πάρουμε μια ανάσα, αλλιώς περιμέναμε να έρθει το βράδυ για να
σχολάσουμε και να πάμε για ύπνο, η να βγούμε έξω στην πόλη καμιά
βόλτα να αλλάξουμε παραστάσεις και αύριο πάλι συνεχίζουμε....
Συνεχίζεται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου