Ημερολόγιο Γέφυρας.....(322)

Στο μεσημεριανό φαγητό της Κυριακής όλοι είναι πάντοτε παρόντες,
εκτός από τις βάρδιες που έχουν φάει νωρίτερα και είναι στις θέσεις
τους αυτή την στιγμή για να διατηρούν το πλοίο σε λειτουργία.
Την μακαρονάδα, της Κυριακής, όλοι την προτιμούν και την τιμούν
ακόμα και οι ξένοι που βρίσκονται στο πλοίο αυτή την στιγμή για την
φόρτωση. Ξέρουν τα φαγητά των καραβιών που έρχονται στις χώρες τους
για να φορτώσουν η να ξεφορτώσουν.
Όλοι θέλουν να φάνε ένα καλό μαγειρεμένο και ζεστό φαγητό όπως είναι
η μακαρονάδα της Κυριακής.
Οι επικεφαλείς της φόρτωσης, τώρα που έξω βρέχει και έχει σταματήσει
η φόρτωση, ήρθαν από ποιο νωρίς για φαγητό, γιατί δεν χωράμε όλοι μαζί
να φάμε στην μικρή τραπεζαρία του πληρώματος στην πρύμη του καραβιού,
του Μιχαήλ Άγγελος. Και είναι αρκετοί αυτοί που ήρθαν για φαγητό, αφού
τρέξαμε αμέσως να βοηθήσουμε τον Γρηγόρη στο σερβίρισμα και τη μεταφορά
του φαγητού από την κουζίνα εγώ και ο Κωνσταντής, παίρνοντας την άδεια
από τον λοστρόμο.
Ορισμένοι από τους Ινδονήσιους που δουλεύουν στο πλοίο έχουν πάρει
φαγητό και το τρων απ έξω στο σκεπαστό της πρύμης και άλλοι περιμένουν
καρτερικά και με υπομονή για να πάρουν και αυτοί φαί, ενώ υπάρχουν
πολλοί, εργάτες, που κοιτούν όλους αυτούς που τρώνε φαγητό αυτή την ώρα
στην τραπεζαρία και την πρύμη με ζωγραφισμένη την πείνα στα πρόσωπα τους
γιατί ασφαλώς θα ήθελαν και αυτοί ένα πιάτο καλό μαγειρεμένο και ζεστό
φαγητό για να χορτάσουν την πείνα τους.
Η φτώχεια και η πείνα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ινδονησίας
του 1961, ακόμα και σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει, όπως και σε όλες
τις χώρες του τρίτου κόσμου όπως τον αποκαλούμε σήμερα.
Λες και δεν είναι κόσμος αυτός
Λες και δεν έπρεπε να υπάρχει ανθρώπινη ζωή στα μέρη αυτά
Πολλοί, για να μην γράψω όλοι, ψάχνουν στους κάδους των απορριμμάτων
που ο Γρηγόρης πετά καθημερινά τα αποφάγια για να βρουν κάτι τις να φάνε
για να χορτάσουν την πείνα τους.
Ζωή είναι αυτή ρε Δημήτρη, μου λέει ο Γρηγόρης που τα μάτια του βλέπουν
όλα αυτά και τα δάκρυα καλύπτουν τα μάτια μου και τρέχουν στα μάγουλα μου

Αυτό είναι το σκηνικό στην Ινδονησία του 1961
και δεν το ξεχνώ ποτέ
Αυτές τις εικόνες και τα λόγια του Γρηγόρη θα τα πάρω μαζί μου
στο μεγάλο ταξίδι της ζωής.....

Συνεχίζεται......