Το ξημέρωμα με βρήκε στην τραπεζαρία και καπνιστήριο, που
ήταν και τα δυο σε ένα, να πίνω καφέ, τσιγάρο και να περιμένω
να έρθει η ώρα για την δουλειά, στο κατάστρωμα, την καθημερινή
δουλειά. Έπρεπε να συνεχίσουμε την δουλειά της προετοιμασίας
των αμπαριών του φορτίου γιατί σε δυο μέρες φτάναμε στο λιμάνι
της φόρτωσης. Η ώρα πήγε 7 και το πλήρωμα άρχισε να έρχεται
για φαγητό και καφέ η τσάι, για πρωινό, όπως γινόταν καθημερινά.
Ήταν η πρώτη συνάντηση της ημέρας, της κάθε ημέρας, εδώ
τα λέγαμε σχεδόν όλα, ότι συνέβη και ότι επρόκειτο να συμβεί
σχετικά με το πλοίο και κυρίως για την δουλειά, για τις
δουλειές καταστρώματος και μηχανής.
Αυτά που μπορούσαμε να πούμε στην μια ώρα του πρωινού φαγητού
μέχρι να βγούμε για δουλειά, μέχρι να πάμε στις δουλειές μας.
Τα άλλα τα λέγαμε μετά το βραδινό φαγητό, μέχρι να πάμε
για ύπνο. Εδώ ήταν ο χώρος που περνούσαμε ένα μεγάλο μέρος
του χρόνου μας στην διάρκεια που ήμασταν στο πλοίο, του
λεγόμενου ελέυθερου χρόνου μας.
Εδώ τρώγαμε, πίναμε τον καφέ μας και περνούσαμε τον ελεύθερο
λεγόμενο χρόνο μας, όταν δεν δουλεύαμε και δεν ήμασταν
για ύπνο. Εδώ ήταν ο χώρος συζήτησης, συνάντησης και
διασκέδασης, εδώ κυκλοφορούσαν όλα τα νέα της μικρής μας
κοινότητας, ήταν ο αγαπημένος μας χώρος, όλων μας.
Η διασκέδαση μας τότε, ήταν, κάποιο τάβλι, κάποια τράπουλα
για ξερή, κούπες, πρέφα, κάποια πασιέντζα καφέ και τσιγάρο.
Η δουλειά ήταν η κυριότερη ασχολία μας βέβαια, εκεί
περνούσαμε τις πιο πολλές μας ώρες, γιατί δουλεύαμε και
υπερωριακά, τόσο για το πλοίο όσο και για οικονομικό
όφελος δικό μας, για πιο πολλά λεφτά στον μηνιαίο
λογαριασμό μας.
Έτσι γινόταν πάντα έτσι εξακολουθεί να γίνεται, βέβαια
σε διαφορετικές συνθήκες από τις τότε.
Η διασκέδαση στο πλοίο, το ποντοπόρο, είναι τρόπος του λέγειν
Μόνο με την λέξη διασκέδαση δεν μπορείς να διασκεδάσεις
απλά έχεις τον ελεύθερο χρόνο να τον διαθέσεις όπως εσύ
κρίνεις και ο ελεύθερος αυτός χρόνος χρειάζεται για να
ξεκουράζεσαι, να κοιμάσαι, να φροντίζεις τον χώρο που ζεις
όλο το διάστημα που είσαι στο πλοίο, τον εαυτό σου και να
διαβάζεις κάποιο βιβλίο, αν υπάρχει βέβαια.
Σήμερα υπάρχει βιβλιοθήκη και να ακούς μουσική η να βλέπεις
κάποια βίντεο ταινία που μόνο σήμερα έχουν τα πλοία.
Τότε το Μιχαήλ Άγγελος δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες που
έχουν τα σημερινά πλοία τα ποντοπόρα, αν αυτά λέγονται
πολυτέλειες.
Με το ζόρι υπήρχε ένα μικρό ψυγείο για λίγο κρύο νερό
σε ένα μπούκάλι που βάζαμε με την τρόμπα του νερού από
την δεξαμενή πόσιμου νερού που ήταν στην μέση του πλοίου.
Η τρόμπα αυτή του νερού ήταν έξω από το μαγειρείο
Αυτό το νερό ήταν το πόσιμο και το κουβαλούσαμε πρίμα
για να πιούμε νερό.
Το νερό για την λάτρα ήταν στην πρύμη του πλοίου, που
και αυτό το βγάζαμε με την τρόμπα του νερού που υπήρχε
εκεί. Ζεστό νερό δεν υπήρχε, ούτε για μπάνιο, ούτε για
λάτρα, ούτε για το πλύσιμο των ρούχων, των σερβίτσιων
του φαγητού και για τα σκεύη του μαγειρέματος.
Το νερό το ζεσταίναμε,μέσα σε μπουγέλα, σε κάδους, με
τα σωληνάκια του ατμού που ερχόταν από την μηχανή
διοχετεύοντας ατμό μέσα στα μπουγέλα που είχαν το νερό
και από εκεί με κάποιο κουπάκι απο κονσέρβα, παίρναμε
νερό και πλενόμαστε, οι ντουζιέρες ήταν άγνωστες για μας
εκείνη την εποχή και στα σπίτια μας στην σκάφη πλενόμασταν.
Για τα πιάτα και τα σκεύη το νερό το ζεσταίναμε σε κάποια
λεκάνη.
Σήμερα βέβαια δεν υπάρχουν Μιχαήλ Άγγελοι
Αυτά δεν υπάρχουν ούτε στα τριτοκοσμικά πλοία
Η ναυτιλία μας έπαψε να είναι τριτοκοσμική
Ευτυχώς.....
Ευτυχώς που έγιναν και υπάρχουν οι Διεθνής Κανονισμοί
που μας προστατεύουν
Αλλιώς ποιός ξέρει αν θα εξακολουθούσαμε να ήμαστε
τριτοκοσμικοί
Ποιός ξέρει άραγε
Από τους δικούς μας όλα να τα περιμένεις
Συνεχίζεται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου