Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(10)

Ευχαριστώ όλους όσους με αγάπησαν και με τίμησαν
με την εμπιστοσύνη, την εκτίμηση, τον σεβασμό τους.
Όλους όσους με βοήθησαν τόσο στα εύκολα όσο και
στα δύσκολα της κοινής ζωής μας στα πλοία όλα αυτά
τα χρόνια στην ναυτική μας πορεία μέσα στις δυσκολίες
του ναυτικού επαγγέλματος.
Ευχαριστώ τους γονείς μου, τα αδέλφια μου, την κόρη μου
που στάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια δίπλα μου, με την αγάπη τους
και την κατανόησή τους.
Ευχαριστώ τους συντρόφους μου και αργότερα πλήρωμά μου
που με αγάπησαν με εμπιστεύθηκαν και με βοήθησαν να
ξεπερνούμε κάθε ύφαλο κάθε ξέρα στη ναυτική ζωή μας.
Ευχαριστώ τα θαλασσοπούλια, τα άλμπατρος και όλα τα
πλάσματα του θαλασσινού κόσμου που με συντρόφευαν
όλα μου τα χρόνια στα ταξίδια μου στο πέλαγος στους
ωκεανούς όλου του κόσμου.
Ευχαριστώ την θάλασσα για την ομορφιά που μου προσέφερε,
την καλοσύνη, μα και τον θυμό της, περάσαμε μαζί
αμέτρητες ώρες, μέρες, μήνες, πολλές φορές και χρόνια.
Με κράτησε μέσα στην αγκαλιά της σαν μάννα πραγματική
και με νανούριζε πάνω στις κορφές, πάνω στις ομορφιές
των κυμάτων, μέσα στο μοναδικό χρώμα της, το γαλάζιο.
Πάνω από όλα ευχαριστώ τον δημιουργό, που μου έδωσε
το χάρισμα και τη δύναμη καρδιάς και ψυχής για να
ξεπεράσω όλες τις δυσκολίες στον δύσκολο δρόμο που
διάλεξα για να πορευτώ στη ζωή και να φτάσω μέχρι εδώ,
μέχρι το τέλος της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας,
και να συνεχίσω να ζω μέχρι το τέλος του ταξιδιού,
όσο μακριά και αν είναι αυτό το τέλος του ταξιδιού
της ζωής.
Ο απολογισμός θα γίνει στο τέλος, μετά τον τελευταίο
χορό του πολεμιστή καπετάνιου του υπερασπιστή της ζωής.
λίγο πριν ο ήλιος βασιλεύσει στον ορίζοντα του νοτιά
λίγο πριν ο καπετάνιος αντικρίσει για τελευταία φορά
τον ήλιο να βασιλεύει για πάντα στο πέλαγος του νοτιά.

Συνεχίζεται.....

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(9)

Όλα μου τα χρόνια η ελπίδα με συνόδευε και με κρατούσε
σφιχτά στην αγκαλιά της, με νανούριζε μέσα στην ομορφιά
του γαλάζιου της θάλασσας, πάνω στο κύμα, μέχρι να
γυρίσω και πάλι εκεί από όπου ξεκίνησα.
Και, να με τώρα, που κάθομαι να γράψω με το χέρι και
το μολύβι μου, το πιο μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.
Την περασμένη χρονιά, το 1958, τέλειωσα το σχολείο,
χαιρέτησα όλους τους συμμαθητές μου, που με τους πιο
πολλούς είχαμε ξεκινήσει μαζί από την πρώτη δημοτικού.
Και τώρα, έφτασε η ώρα, η στιγμή της επαγγελματικής μου
σταδιοδρομίας.
Η αρχή έγινε με την έκδοση του Ναυτικού Φυλλαδίου μου,
αυτό, που θα με συνόδευε στα ταξίδια μου μέχρι το τέλος,
μέχρι να γυρίσω ξανά, εκεί, από όπου ξεκίνησα.
Γιατί υπάρχει η αρχή και το τέλος, για όλα, για να έρθουν
άλλοι μετά από εμάς να συνεχίσουν αυτό που συνεχίσαμε εμείς.
Το επάγγελμα του Ναυτικού, του θαλασσοπόρου ταξιδευτή,
που οι άνθρωποι το ακολούθησαν μετά τη γέννηση του κόσμου
της ζωής. Τον δρόμο προς την θάλασσα, τον δρόμο που χάραξαν
πάνω στο χάρτη της θάλασσας οι πρώτοι θαλασσοπόροι, με
το κουμπάσο που μετράν την απόσταση, το μήκος και το πλάτος,
τον εξάντα για το στίγμα και το μολύβι για την χάραξη
της πορείας πάνω στο χάρτη της θαλάσσιας απεραντοσύνης.
Η ζωή, είναι ακριβώς όπως και η θάλασσα, με τον αγέρα
τον δικό της να κτυπά στα στράλια του άλμπουρου της γέφυρας
του πλοίου, τη θύελλα, την καταιγίδα που φέρνει τη βροχή,
την φουσκοθαλασσιά, το σκαμπανέβασμα του πλοίου, το σουέλ.
την μπονάτσα, την ξαστεριά, τον ήλιο και τα αστέρια για
το στίγμα του πλοίου, της ζωής.
Τις φουρτούνες που δυσκολεύουν το ταξίδι του πλοίου μέχρι
να έρθει η καλοσύνη, η νηνεμία, και να οδηγηθεί το πλοίο
με ασφάλεια στο απάνεμο λιμάνι για να ξεκουραστεί, όπως,
ακριβώς και η ζωή.
Η ζωή είναι ακριβώς όπως και η θάλασσα, με τις ίδιες
δυσκολίες, με τις ίδιες φουρτούνες και μπονάτσες
με τις ίδιες ομορφιές μα και ασχήμιες.
Ίσως και ο Καπετάνιος γι αυτό να διάλεξε να γίνει Ναυτικός
Θαλασσοπόρος ταξιδευτής.
Ίσως.....
Ο Καπετάν Δημήτρης είναι πράγματι ένας αυθεντικός
θαλασσοπόρος ταξιδευτής της θάλασσας μα και της ζωής.
Και, θα μείνει για πάντα, ο Ναύτης, της θάλασσας και της ζωής
Ένας αιώνιος εραστής της θάλασσας και της ζωής.

Συνεχίζεται.....

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(8)

Η αρχή για την επαγγελματική μου σταδιοδρομία, άρχισε
ένα πρωινό του 1959 στον Πειραιά, στο μεγάλο Λιμάνι,
όπου είχα κατέβει για την έκδοση του Ναυτικού μου
Φυλλαδίου. Αυτή ήταν η αρχή
Το Ναυτικό μου Φυλλάδιο, με αριθμό 46025Ν, με συνόδευε
πάντα στα ταξίδια μου, ήταν ο αχώριστος σύντροφός μου
σε ολόκληρη την ναυτική μου ζωή.
Το Ναυτικό Φυλλάδιο με συντρόφευε όλα μου τα χρόνια, από
την αρχή μέχρι το τέλος, περάσαμε μαζί, πλάι πλάι όλο
το οδοιπορικό της ζωής μας, μέχρι, που γυρίσαμε
στην Πατρίδα και πήραμε σύνταξη και οι δυο μαζί.
Στο Ναυτικό μου Φυλλάδιο ήταν γραμμένη όλη η ναυτική μου
πορεία, από την πρώτη ημέρα μέχρι και την τελευταία.
Ήταν γραμμένη η κάθε ναυτολόγηση και η κάθε απόλυση
κάθε φορά που πήγαινα σε κάποιο πλοίο και ξεμπαρκάριζα
μέχρι να γυρίσω στην Ελλάδα και μετά να ακολουθήσει
κάποιο άλλο πλοίο.
Ταυτόχρονα, αυτή η διαδικασία γραφόταν στο Ναυτολόγιο
του κάθε πλοίου που υπηρετούσα και στο Ημερολόγιο Γέφυρας.
Το Ναυτικό Φυλλάδιο είναι το κυριότερο ταξιδιωτικό έγγραφο
του κάθε ναυτικού, του κάθε ταξιδευτή θαλασσοπόρου, μαζί
με το διαβατήριό του, για να μπορεί να ταξιδεύει σε όλες
τις χώρες του πλανήτη για επαγγελματικούς λόγους.
Το Ναυτικό Φυλλάδιο είναι το διαβατήριο για την είσοδο στη
ναυτική ζωή, στη ζωή της θάλασσας, των ταξιδιών πάνω στο
κύμα, μέσα στην αλμύρα της θάλασσας, του θαλασσινού αγέρα,
κοντά στα θαλασσοπούλια και τα Άλμπατρος.
Τι έμειναν όμως τελικά από όλα αυτά
Αυτά που έμειναν είναι τα πτυχία μου των γνώσεων όλων των
χρόνων σε ένα φάκελο, το Φυλλάδιο το παρέδωσα στο ΝΑΤ.
Όλα τα άλλα, είναι μέσα στην καρδιά μου, στην ψυχή,
στο μυαλό, στα μάτια, στο κορμι μου και θα μείνουν εκεί
μέχρι το τέλος.
Αυτό που μπορώ να κάνω και άρχισα να πραγματοποιώ, είναι
να γράψω όλα αυτά που έχω κρατήσει μέσα μου, όλα αυτά
που έχουν δει τα μάτια μου, μέχρι το τέλος, μέχρι
την επιστροφή στην δικιά μου Ιθάκη.
Ελπίζω να προλάβω, πριν με προλάβει το τέλος
Η ελπίδα είναι χάρισμα του δημιουργού
Και, γι αυτό τον ευχαριστώ

Συνεχίζεται.....

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(7)


Photo from wunderground.com
Miraflores locks on Panama Canal
Ένα πολύ μεγάλο τεχνικό έργο τις ανθρώπινης
δημιουργίας είναι το Κανάλι του Παναμά.
Ένα θαύμα τεχνικής έμπνευσης που ενώνει
τον Ατλαντικό ωκεανό με τον Ειρηνικό ωκεανό.
Τα πλοία μπαίνουν, ένα, ένα στα locks, στις λεκάνες,
και ανεβαίνουν, γεμίζοντας οι λεκάνες με νερό από την λίμνη,
στη λίμνη του Παναμά που είναι φυσική λίμνη, η μεγαλύτερη
στον κόσμο. Ταξιδεύουν στην Λίμνη και φτάνουν στο άλλο άκρο
της λίμνης, μπαίνουν στα locks, στις λεκάνες στο Miraflores
όπως δείχνει η φωτογραφία και κατεβαίνουν από τη στάθμη
τις Λίμνης στην στάθμη της θάλασσας, Αδιάζοντας οι λεκάνες,
Του Ατλαντικού αν έρχονται από τον Ειρηνικό η και αντίθετα
Όταν τα πλοία είναι μέσα στις λεκάνες, δεξιά, αριστερά
τα συγκρατούν 8 τρενάκια, locomotives, με ειδικά
συρματόσχοινα. Τέσσερα στην πλώρη, δυο αριστερά, δυο δεξιά
και τέσσερα στη πρύμη του πλοίου, δυο αριστερα, δυο δεξιά
για να μην κτυπούν τα πλευρά τους στις λεκάνες
γιατί τα πλοία τα χωράνε οι λεκάνες στο πλάτος
ίσα, ίσα, είναι πλοία ειδικά κατασκευασμένα για να περνούν
το κανάλι του Παναμά. Τα λεγόμενα Πάναμαξ.
Έχω περάσει πάρα πολλές φορές
Είναι ένα θαύμα μοναδικό, τόσο τεχνικό
όσο και ομορφιάς, γι αυτό έρχονται να περάσουν
και τα κρουαζιεράδικα για να απολαύσουν όλη αυτή
την ομορφιά οι τουρίστες.
Καλό πρωινό
στο Κανάλι του Παναμά
και αυτούς που ταξιδεύουν
είναι τώρα η ώρα που ξεκινούν να περάσουν
τα πρώτα πλοία από το Κριστόμπαλ η τη Μπαλμπόα

Συνεχίζεται.....

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(6)

Σε όλο το οδοιπορικό της ζωής μου σαν ναυτικός ποντοπόρος
σαν ναύτης ποντοπόρος, όπως με αποκαλούν οι φίλοι,
έτυχε αρκετές φορές στην ναυτική επαγγελματική μου
σταδιοδρομία να ακολουθήσω ένα πλοίο, από την αρχή της
τοποθέτησης της πρώτης ατσάλινης λαμαρίνας στην εσχάρα
της δεξαμενής του ναυπηγείου, της τρόπιδας του πλοίου,
μέχρι την ολοκλήρωση αυτού του θαύματος της ναυπηγικής
δημιουργίας του ανθρώπου, των ανθρώπων, γιατί, πολλοί
άνθρωποι συμμετέχουν στην κατασκευή και στην ολοκλήρωση
ενός πλοίου, μέχρι την μοναδική στιγμή, μετά την
ολοκλήρωση της κατασκευής του πλοίου που θα μπει και
θα πλεύσει στο νερό της θάλασσας.
Λίγο πριν γίνεται η βάφτιση του και παίρνει το όνομά του
που θα το ακολουθεί όλη την ζωή του στη θάλασσα μέχρι
το τέλος, όποιο και αν είναι αυτό το τέλος.
Είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή, τόσο για το πλοίο, όσο
και για μένα και το γράφω με μεγάλη συγκίνηση, άσχετα
αν πολλοί λένε ότι είναι μόνο ένα άψυχο κουφάρι.
Μπορεί να είναι κατασκευασμένο από άψυχη ατσάλινη
λαμαρίνα, αλλά δεν παύει να έχει γέννηση, διάρκεια ζωής
παρόν, παρελθόν και τέλος φυσικό, μέχρι να πάει στο
νεκροταφείο των πλοίων και να γίνει με την καύση πάλι
ύλη, όπως από αυτή έγινε και κατασκευάστηκε.
Την ώρα, την στιγμή που αρχίζει να κυλά από την εσχάρα
της δεξαμενής προς την θάλασσα, η γεμίζοντας η δεξαμενή
επιπλέει, αυτή η στιγμή είναι μαγική, μοναδική,
σε γεμίζει δέος αυτό το δημιούργημα του ανθρώπου.
Είναι στιγμή αξέχαστη, μοναδική, την έχω ζήσει αρκετές
φορές, γιατί ήμουν επάνω στο πλοίο την ώρα της πλεύσης
μέσα στην δεξαμενή και στη συνέχεια με την βοήθεια
ρυμουλκών βγήκε το περήφανο σκαρί στην θάλασσα.
Αυτή την ώρα, αυτή την στιγμή της πλεύσης του πλοίου
την γράφουμε στην πρώτη σελίδα του Ημερολογίου Γέφυρας.
Είναι η πρώτη πλεύση του καινούργιου πλοίου.
Αυτή η συγκεκριμένη στιγμή θα το ακολουθεί σε όλη του
την ζωή μέχρι το τέλος του.
Από εδώ αρχίζει η ζωή του πλοίου στη θάλασσα
Και, η ζωή η δική μας
Η ζωή του ναυτικού
Η ζωή του ναύτη καταστρώματος, του ποντοπόρου
Του θαλασσοπόρου ταξιδευτή
Όλοι μας εύχονται καλά ταξίδια, και τα μάτια βουρκώνουν
Τα χέρια είναι σηκωμένα προς τον ουρανό, μας χαιρετούν
Τα πρώτα θαλασσοπούλια μας καλωσορίζουν μέσα στην ομορφιά
της θάλασσας κάτω από το μπλε του ουρανού.
Οι μηχανές του πλοίου πρόσω αργά, αυτή την εντολή δίνει
ο καπετάνιος με τον τηλέγραφο από την γέφυρα στη μηχανή
και το ταξίδι αρχίζει.
Καλό μας ταξίδι λέει σε όλους ο καπετάνιος
Καλές μας θάλασσες

Συνεχίζεται......

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(5)

Δεν είναι μυθιστόρημα, δεν είναι μία απλή διήγηση
μια απλή αφήγηση
Είναι, το σερφάρισμα της ζωής του καπετάνιου στις
κορφές των κυμάτων του πελάγους, των ωκεανών
και της ζωής.
Είναι όλη η ζωή του καπετάν Δημήτρη
Ξεκίνησε παιδόπουλο, τζόβενο
Σεργιάνισε στα πέλαγα και στη ζωή του κόσμου και
γύρισε πάλι, εκεί, από όπου ξεκίνησε για να γράψει
με το ίδιο του το χέρι, το μολύβι του, όλη την ζωή
όπως την είδαν τα μάτια του, και που είναι μέσα
στην ψυχή του τόσα χρόνια.
Φαίνεται ότι ήταν μεγάλη η καρδιά, του μικρού τότε
καπετάνιου, όταν ξεκινούσε το μεγάλο αυτό ταξίδι ζωής
στις θάλασσες του κόσμου, για να μπορέσει να κρατήσει
μέσα στην μνήμη του μυαλού του όλα αυτά που μετέφεραν
τα μάτια του και οι αισθήσεις του όλα αυτά τα χρόνια
που θαλασσοπορούσε σαν σύγχρονος θαλασσοπόρος στις
θάλασσες και τα λιμάνια όλου του κόσμου.
Όλα χώρεσαν μέσα στην καρδιά του καπετάν Δημήτρη
τίποτε δεν έμεινε απ έξω, και χωράνε άλλα τόσα.....
και άλλα τόσα....

Συνεχίζεται.....

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(4)

Θα τολμήσω να μετατρέψω την στεριά
σε μια θάλασσα αγάπης
να μεταφέρω την απεραντοσύνη της θάλασσας
στην καθημερινότητα της στεριάς

Την ομορφιά του μπλε και του γαλάζιου
στη ζωή της καθημερινότητας της στεριάς
Την αλμύρα της θάλασσας, την θαλάσσια αύρα
για να δώσει γεύση, ανάσα στην καθημερινότητα
της ζωής των στεριανών

Τα μοναδικά χρώματα του ουρανού
του ορίζοντα στη Ανατολή και στη Δύση
εκεί που χωρίζει η γη από τον ουρανό
να δώσουν χρώμα και νόημα στην ζωή την καθημερινή
της στεριάς και των στεριανών....

Καπετάνιος

Συνεχίζεται.....

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(3)

Καλό ταξίδι, καλές θάλασσες καπετάν Δημήτρη
Η Παναγιά μαζί σου, ο Αι Νικόλας στην πλώρη σου
Αυτές οι λέξεις με συνόδευαν πάντα στα ταξίδια μου
από την αρχή μέχρι το τέλος, μέχρι τώρα που έγινα
στεριανός, αλλιώς θα ήμουν πάντα και για πάντα
ναυτικός, θαλασσοπόρος ταξιδευτής.
Ναι, σε αυτό είμαι απόλυτα ειλικρινής
Οι ευχές για καλά ταξίδια από τους δικούς μου, τους
αγαπημένους μου, και κυρίως από την Μητέρα μου με
συνόδευαν όλα μου τα χρόνια στα ταξίδια μου μέχρι
τον γυρισμό στην Πατρίδα, κοντά στους αγαπημένους μου
στην οικογένεια, στους φίλους τους παιδικούς,
στην παρέα, στην ζωή της στεριάς, της καθημερινότητας
που στ αλήθεια μου έλειπε.
Έτσι ξεκινούσε πάντα το οδοιπορικό μου στην θάλασσα,
έτσι ξεκίνησε και για την καινούργια μου ζωή μέσα
στη θάλασσα, κάτω από το μπλε του ουρανού, των αστεριών
παρέα με τον άνεμο, την καταιγίδα, την βροχή, το κρύο
την ζέστη, τους τυφώνες, τους κυκλώνες, τα τρόπικαλ και
την γνωριμία μου με το αλάτι, την αλμύρα, την μυρωδιά
της θάλασσας, το ξέσπασμα της φύσης, την μπονάτσα
την ηρεμία, την ομορφιά του πελάγους.
Για πρώτη φορά έκανα την γνωριμία μου από τόσο κοντά
με τα θαλασσοπούλια, τα άλμπατρος του νοτιά, που μέχρι
το τέλος με συνόδευαν στα ταξίδια μου.
Τα αποδημητικά πουλιά που έβρισκαν καταφύγιο στις
μετακινήσεις τους στο κατάστρωμα του πλοίου, για νερό
και τροφή και να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέχρι τον
τελικό προορισμό τους.
Τα χελιδονόψαρα που με το πέταγμά τους ομόρφαιναν
το πέλαγος και ζωγράφιζαν πάνω στο γαλάζιο της θάλασσας
πολλές φορές, κυρίως λίγο πριν το ξημέρωμα έπεφταν πάνω
στο κατάστρωμα του πλοίου στο πέταγμά τους και το πρωί
νωρίς τα μάζευε ο Λοστρόμος, αυτό γινόταν μόνο όταν
ήμασταν φορτωμένοι και δεν είχαμε πολλά έξαλα.
Τα δελφίνια που πετούσαν πάνω από τις κορυφές των κυμάτων
και από τα απόνερα του πλοίου, πηδούσαν με χάρη μοναδική
και μας χαιρετούσαν, και μας συνόδευαν μέχρι να
απομακρυνθούμε από το κοπάδι τους.
Τις φάλαινες με την μεγαλοπρέπεια τις κίνησής τους
στο νερό της θάλασσας, ακόμη παρέα μου είχα και τους
καρχαρίες, που ακολουθούσαν το πλοίο για τροφή όταν
ρίχναμε τα απορρίμματα των τροφών στη θάλασσα.
Ποτέ όμως δεν ακολουθούσαν όταν στην περιοχή
υπήρχαν δελφίνια.
Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι υπήρχε τόση ομορφιά ζωής
στη θάλασσα, δεν ήξερα, αλλά είδα, έζησα και έμαθα.
Είδα με τα μάτια μου που έψαχναν να γνωρίσουν, να δουν
τη ζωή και τις ομορφιές της, και όλες αυτές τις ομορφιές
τις εικόνες τις μοναδικές τις μετέφεραν τα μάτια μου,
αμοντάριστες, μέσα στην ψυχή μου, στην καρδιά μου,
στη ζωή μου, και έμειναν εκεί όλα μου τα χρόνια
μια ολόκληρη ζωή, και θα μείνουν εκεί μέχρι το τέλος.
Το τέλος όμως δεν έφτασε ακόμη
Έφτασε όμως η στιγμή, η μοναδική στιγμή για μένα, να
γράψω όλο μου το οδοιπορικό, της ζωής μου στη θάλασσα
στα ταξίδια μου σε όλο τον πλανήτη, σε όλα τα λιμάνια.
Της ζωής μου μέσα στις ομορφιές μα και τις ασχήμιες της
ίδιας της ζωής που μας χάρισε ο δημιουργός.
Και, για αυτό τον ευχαριστώ
Υποκλίνομαι μπροστά στην μεγαλοσύνη του
που μου επέτρεψε να ζήσω και να φτάσω μέχρι εδώ.
Υποκλίνομαι μπροστά στη δημιουργία του κόσμου
και της ζωής, της Αρχόντισσας ζωής, με τα Αρχοντόπουλα
και τις Αρχοντοπούλες.

Συνεχίζεται.....

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(2)

Στο ημερολόγιο της γέφυρας γράφουν μόνο οι αξιωματικοί
της γέφυρας του πλοίου, οι αξιωματικοί φυλακής, όλα
όσα συμβαίνουν στην διάρκεια της κάθε βάρδιας τους,
με το χέρι το δικό τους και κανείς άλλος.
Ακόμη και ο Καπετάνιος αν θέλει κάτι να γραφεί στο
ημερολόγιο, το υπαγορεύει στον αξιωματικό φυλακής
που το γράφει με το χέρι το δικό του.
Ο Καπετάνιος έχει στο γραφείο του ένα ημερολόγιο
γέφυρας που εκεί αντιγράφει όλα όσα είναι γραμμένα
στο ημερολόγιο της γέφυρας, με τον στυλό πάντα τον
δικό του. Είναι ακριβές αντίγραφο, απλά πιο καθαρά
γραμμένο, το καθαρό ημερολόγιο γέφυρας ας πούμε, που
το επιμελείται μόνο ο ίδιος ο καπετάνιος, και το
κρατά πάντα μαζί με όλα τα άλλα επίσημα έγγραφα του
πλοίου που είναι πάντα στο γραφείο του Καπετάνιου.
Κάθε μήνα στέλνουμε αντίγραφα ημερολογίου στο γραφείο
της εταιρίας, και αν τυχόν μας ζητηθούν για κάποιο
συμβάν. Τα αντίγραφα ημερολογίου είναι ειδικά έντυπα,
ακριβώς όπως είναι μια σελίδα του ημερολογίου γέφυρας.
Στο ημερολόγιο γέφυρας γράφονται τα πάντα, όλα τα
γεγονότα με σαφήνεια, οτιδήποτε και αν είναι αυτό, για το πλοίο, το ταξίδι, τις πορείες, τους καιρούς,
τον προορισμό, την άφιξη, την φορτοεκφόρτωση,
το πλήρωμα, τις βάρδυες, τους επιβαίνοντες, τους
επισκέπτες, ποιοί βγαίνουν, ποιοί μπαίνουν, την ώρα
που μπαινοβγαίνουν, που πάνε, τι θέλουν, όλες τις
κινήσεις του πλοίου, του πληρώματος και των επιβαινόντων.
Όλοι οι επισκέπτες του πλοίου, υπογράφουν όταν ανέβουν
δίνοντας το όνομά τους και υπογράφουν όταν κατέβουν
από το πλοίο, καθώς και την ώρα.
Αυτά όλα που γράφω και θα συνεχίσω να γράφω, αφορούν
πλοία ποντοπόρα, πετρελαιοφόρα, τάνκερς, όλων των
κατηγοριών και μεγέθους που έχω υπηρετήσει από την
αρχή μέχρι το τέλος, πάνω από 40 χρόνια.
Όλα αυτά που θα γράφω, και που θα πάρει πολλούς μήνες,
σε αυτό το ημερολόγιο γέφυρας, είναι πέρα για πέρα
αληθινά, είναι το ημερολόγιο της ζωής του καπετάν
Δημήτρη. Ναι, είναι το ημερολόγιο του μεγαλύτερου
κομματιού της ζωής του Καπετάνιου και των πλοίων που
έχει υπηρετήσει από δόκιμος μέχρι το τέλος που βγήκε
στην στεριά για τα υπόλοιπα χρόνια που του μένουν.
Γιατί και τα πλοία, που είναι φτιαγμένα από ατσάλινη
λαμαρίνα, έχουν και αυτά την δική τους ζωή.
Από την πρώτη στιγμή που αρχίζουν να στέκονται στην
ασχάρα, πάνω στα μόρσα της δεξαμενής μέχρι το τέλος
τους, όποιο και αν είναι αυτό, στα νεκροταφεία
των πλοίων η στο βυθό της Θάλασσας, του Ωκεανού....

Συνεχίζεται.....

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(1)



Είναι το πιο σπουδαίο έγγραφο του πλοίου

Βρίσκεται πάντα στη Γέφυρα του κάθε πλοίου, σε όλη του
την ζωή, από την ημέρα της ναυπήγισής του, μέχρι το τέλος του,
όποιο και αν είναι αυτό.
Στο ημερολόγιο της γέφυρας γράφονται όλα τα γεγονότα, πάντοτε
με αλήθεια, τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Χωρίς λάθη και σβησίματα, μόνο αν χρειαστεί γίνεται διαγραφή.
Παλαιότερα γράφαμε στο ημερολόγιο με το μολύβι, του ίδιου
χρώματος και τύπου, σήμερα γράφουμε με στυλό του ίδιου πάντα
χρώματος και τύπου.
Το ημερολόγιο που είναι πάντα στη γέφυρα του πλοίου είναι και
το αυθεντικό, το μοναδικό, επί 24ωρου, 365 μέρες το χρόνο.
Είπα, να αρχίσω τα ταξίδια μου στις θάλασσες και τα λιμάνια
όλου του κόσμου από το ημερολόγιο της γέφυρας.
Αυτό θα κάνω σε αυτό το καινούργιο μπλογκ του Καπετάν Δημήτρη
ταξίδια μιας ολόκληρης ζωής πάνω από 40 χρόνια (1963 - 2005)
Ότι θα γράψω στο ημερολόγιο γέφυρας, θα είναι σαν να είναι
γραμμένο στο ίδιο το ημερολόγιο της γέφυρας, και δεν χρειάζεται
να γράψω αν θα είναι πέρα για πέρα αληθινά.
Αυτό το ημερολόγιο γέφυρας είναι σχεδόν όλη η ζωή
του Καπετάν Δημήτρη, η ζωή που έζησε και αγάπησε περισσότερο
από την ίδια τη ζωή.
Από εδώ θα αρχίσω σιγά, σιγά το ταξίδεμα πάνω στο κύμα
το σερφάρισμα του πελάγους και των ωκεανών.
Από την πρώτη σελίδα του ημερολογιού της γέφυρας, που είναι
και η πρώτη σελίδα της ζωής του καπετάνιου στη θάλασσα.
Όλα είναι γραμμένα μέσα στην καρδιά του καπετάνιου και από
εκεί θα τα πάρει να τα γράψει, πρώτα στο μπλοκάκι της ζωής του
και μετά να τα γράψει εδώ στο μπλογκ του ημερολόγιου της γέφυρας.
Καλά ταξίδια λοιπόν με τα πλοία και τη ζωή του Καπετάν Δημήτρη.