Ημερολόγιο Γέφυρας.....(12)

Μέσα στις διακοπές του καλοκαιριού ήταν το καθημερινό
σουλάτσο στην παραλία του Φαλήρου, που κατεβαίναμε
με την παρέα, με τα πόδια, από την Νέα Σμύρνη που ήταν
το πατρικό μου σπίτι.
Από την Ούλεν στο Φλοίσβο, τον Μπάτη, στο Έδεμ
στην Πικροδάφνη για μπάνιο και ρακέτες, και μέχρι
τον Άλιμο, τον Ναυτικό όμιλο στο Καλαμάκι.
Αρκετές φορές πηγαίναμε Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη
στις εκδρομές μας, και αργότερα μέχρι τα Λιμανάκια της
Βάρκιζας. Στέκι μας τα καλοκαίρια το δεύτερο Λιμανάκι,
εκεί μαζευόταν όλη η παρέα, και μετά νωρίς το απόγευμα
με τα πόδια όλοι μαζί γυρίζαμε στη Βουλιαγμένη να πάρουμε
το λεωφορείο για να μας φέρει στην παραλία του Φαλήρου,
και να ανηφορίσουμε με τα πόδια μέχρι την Νέα Σμύρνη.
Για ένα μήνα πηγαίναμε στο κτήμα του παππού Αβραάμ,
στη Δροσιά, με όλη την οικογένεια, στη γιαγιά την Ελένη
την γιαγιά της οικογένειας.
Όμορφα, αξέχαστα χρόνια
Όλα αυτά περνούσαν από το μυαλό μου, από την σκέψη μου
και από την σκέψη όλων μας περιμένοντας στην πλατφόρμα
του τρένου που θα με έπαιρνε μακριά από όλα αυτά, και θα
με πήγαινε σε έναν άλλο κόσμο, σε μια καινούργια ζωή
που μου ήταν άγνωστη, την ζωή των ταξιδιών
τη ζωή στη θάλασσα, έστω και επαγγελματικά.
Άντε ρε τυχερέ, θα γυρίσεις όλο τον κόσμο, μου λέγανε
οι φίλοι, με μια ομορφιά μοναδική, με την ομορφιά της
γοητείας της αθωότητας του νεαρού της ηλικίας.
Θύμισες μοναδικές, που θα τις έπαιρνα μαζί μου
στα ταξίδια μου.....

Συνεχίζεται.....