Σάββατο 3 Μαρτίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(13)

Θύμισες που ερχόντουσαν στο μυαλό μου την ώρα
της αναμονής του τρένου των ταξιδιών.
Του τρένου που θα με πήγαινε σε άγνωστα για μένα
μέρη, σε άλλους τόπους μακρινούς, που μέχρι τώρα
ούτε καν τους είχα φανταστεί, ονειρευτεί.
Μόνο στα σχολικά βιβλία είχα διαβάσει για ορισμένα
μέρη και άλλους τόπους.
Σαν παιδί που ήμουν, η προσμονή, η λαχτάρα, να ταξιδέψω
να πετάξω με τα φτερά τα δικά μου μέσα στην καινούργια
αυτή ζωή ήταν μεγάλη, την ζωή των ταξιδιών πάνω στο κύμα
του γαλάζιου της θάλασσας, που θα με πήγαιναν σε μέρη
άγνωστα για μένα, σε άλλους τόπους, που θα γνώριζα άλλους
ανθρώπους, που θα άκουγα άλλες γλώσσες, που τα μάτια μου
θα έβλεπαν και δεν θα χόρταιναν να βλέπουν.
Μέχρι τώρα, τα μάτια του καπετάν Δημήτρη δεν σταμάτησαν
να βλέπουν, δεν χόρτασαν να βλέπουν.
Η αναμονή πλησίαζε προς το τέλος της
Το τρένο ήταν μια ανάσα από την πλατφόρμα της αναμονής
Έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού, η πιο δύσκολη ώρα,
Τα τελευταία λεπτά της αναμονής, του αποχαιρετισμού.
Εγώ βέβαια, ήμουν παιδί ακόμη και ο αποχαιρετισμός
για μένα, ήταν εντελώς διαφορετικός από όλους τους άλλους.

Συνεχίζεται.....

6 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Η στιγμή του αποχαιρετισμού σε μια νεαρή ηλικία.

Η χαρά μαζι με τη μελαγχολία, η βαθειά ανάσα με το σφίξιμο στο στομάχι,

αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η αδημονία για την χειραφέτηση και την έξοδο στο κόσμο είχαν υπερισχύσει πιστεύω.

Να είσαι καλά, Καπετάνιε μου.

Unknown είπε...

@ the return

Καλό απόγευμα

Έχεις δίκιο, στην συγκεκριμένη
περίπτωση
αυτό ακριβώς ένοιωθε ο τότε
νεαρός και αργότερα καπετάνιος

Να είσαι καλά
καλό σου βράδυ

Ελπίδα είπε...

Καπετάνιε μου, με συγκίνησες πολύ με το ημερολόγιο της γέφυρας! Διάβασα και τα προηγούμενά σου. Πολύ ωραία τα γράφεις, πολύ ωραία και συγκινητικά τα περιγράφεις. Μ' αρέσει πολύ που μαθαίνω για την ζωή ενός καπετάνιου και μάλιστα του αγαπημένου μου σαιλόρ!
Σαιλόρ μου, αυτά τα ποστ είναι έτοιμα για βιβλίο! Εύχομαι να σε πάρουν είδηση οι εκδοτικοί οίκοι και να το έχουμε και σε μορφή βιβλίου. Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθειες, ευαισθησίες, ταξίδια, θάλασσα, ζωή!
Με συγκίνησαν τα "ευχαριστώ σου", η κυρά Μαργαρίτα, το τρένο...
Γράφε σαιλόρ μου! Γράφε! Από αληθινή ζωή πάσχουμε. Από παραμύθι έχουμε χορτάσει! Φιλιά πολλά!
(Μην κοιτάς που χάθηκα. Σε βρίσκω εγώ).

Unknown είπε...

@ elpida μου

Καλησπέρα

Σε ευχαριστώ για τα τόσο
όμορφα σου, ανθρώπινα και
ζεστά λόγια σου.
Είναι τιμή για μένα, ιδιαίτερη

Έχω μάθει όλη μου τη ζωή
να ζω και να εκφράζομαι αληθινά.

Από αληθινή ζωή πάσχουμε
αυτή μας χρειάζεται και
όχι τα παραμύθια
από παραμύθια έχουμε χορτάσει
Κατερίνα μου.
Η παρουσία σου και πάλι
με συγκινή ιδιαίτερα,
με συγκίνησες Κατερίνα μου.
Σ ευχαριστώ που είσαι
κοντά μας

Καλό σου βράδυ
έχεις την αγάπη μου
φιλιά
Εδώ θα είμαι, θα γράφω μήνες
είναι ολόκληρη ζωή
σε ευχαριστώ

Ελπίδα είπε...

Εμείς σ' ευχαριστούμε σαιλόρ μου, που μας ξεκλειδώνεις τη ζωή σου!
Κι εμείς εδώ θα είμαστε να σε διαβάζουμε και να έχουμε αγωνία για το τι έγινε παρακάτω. Πως εκείνο το αγόρι μεγάλωσε μέσα στις θάλασσες και έγινε ένας σοφός που αραγμένος στη στεριά, "γράφει"!

Unknown είπε...

Καλημέρα Κατερίνα

Είσαι πολύ σπουδαίος
άνθρωπος Κατερίνα
και το ευχαριστώ μου
είναι πολύ λίγο

καλό ξημέρωμα