Κυριακή 4 Μαρτίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(14)

Ο αποχαιρετισμός ήταν διαφορετικός ακόμη και από
την μικρή αδελφή μου που κρατούσε με το μικρό της
χέρι το δικό μου από την ώρα που ήρθαμε στο σταθμό
περιμένοντας το τρένο, μέχρι την ώρα της στιγμής
του αποχαιρετισμού.
Εγώ ταξίδευα, πρίν ακόμη έρθει το τρένο, πριν ακόμη
αρχίσει το ταξίδι. Ήμουν παιδί, ένα μεγάλο παιδί ακόμη.
Το μυαλό, η ψυχή, πετούσαν σε άλλους κόσμους, σε άλλα
μέρη με την βοήθεια της καρδιάς, οι κτύποι της καρδιάς
έφταναν μέχρι τα αυτιά μου.
Ήταν η ώρα, η στιγμή, να αρχίσω να κουνώ τα φτερά μου
για να ανοίξουν και να πετάξω στην αναζήτηση της
καινούργιας ζωής, της ζωής των ταξιδιών, όπως ακριβώς
και τα νεογέννητα πουλιά, τα θαλασσοπούλια, τα άλμπατρος.
Στην πλατφόρμα του σταθμού Λαρίσης μαζί μου, περίμενε
όλο το πλήρωμα του πλοίου, αν θυμάμαι καλά ήμασταν
35 άτομα, εκτός από τον Καπετάνιο, τον Υποπλοίαρχο και
τον Α' Μηχανικό που ήταν στο πλοίο στην Αμβέρσα
στο Βέλγιο, επειδή ήταν καινούργια αγορά πλοίου, όχι
βέβαια καινούργιο πλοίο, απλά ήταν καινούργια αγορά.
Ήταν μοναχοβάπορο, Χιώτικο.
Το πλοίο ήταν φορτηγό, 10.000 D.W με πέντε αμπάρια
Ήταν πλοίο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Είχε οργώσει τον Βόρειο Ατλαντικό όλο τον πόλεμο,
ένα Εμπάϊερ Εγγλέζικο σκαρί, καρφωτό, με παλινδρομικές
μηχανές. Η κίνησή του ήταν με τον ατμό, είχε καζάνια
για την παραγωγή ατμού, και θερμαστές για να τροφοδοτούν
τις εστίες με καύσιμο, που σήμερα είναι fuel, ενώ στον
πόλεμο ήταν κάρβουνο, τώρα του έγινε μετατροπή.
Οι θερμαστές τροφοδοτούσαν τις εστίες με κάρβουνο, με
τα φτιάρια, τότε.
Τώρα τις τροφοδοτούν με fuel, με ειδικά ακροφύσια.
Αυτά βέβαια δεν τα ήξερα τότε, γιατί δεν ήμουν ακόμη
Ναυτικός, ήταν η πρώτη φορά που μπαρκάριζα, δεν ήξερα
από πλοία. Το Ναυτικό μου Φυλλάδιο έγραφε, αποστέλλεται
εις Αμβέρσα του Βελγίου, στο πλοίο " Μιχαήλ Άγγελος"
όπως ναυτολογηθεί Δόκιμος Πλοίαρχος.
Αυτή ήταν η αρχή, το Φθινόπωρο του 1959.
Μέσα στην Παγκόσμια Οκονομική κρίση.
Και εγώ περιμένω στην πλατφόρμα του τρένου για να ταξιδέψω
μέχρι την Αμβέρσα μαζί με τους συναδέλφους μου σ αυτό
το μεγάλο Λιμάνι του Βελγίου.

Συνεχίζεται.....

4 σχόλια:

Ελπίδα είπε...

Πολύ δυνατός είσαι σαιλόρ μου στην αφήγηση! "Γράφε" σαιλόρ! Αγγίζει πολύ η ζωή σου!
Ήθελε να πετάξει γρήγορα στη ζωή εκείνο το αγοράκι,ε;
Φιλιά πολλά ξανά!

Unknown είπε...

Καλημέρα Κατερίνα

Είναι έτοιμο να πετάξει
σαν τα μικρά γλαροπούλια
να δει τον κόσμο με άλλη
ματιά, από άλλη οπτική
γωνία, πάνω από τις κορφές
των κυμάτων

καλό σου ξημέρωμα
φιλιά και αγάπη

THE_RETURN είπε...

Καλημέρα Καπετάνιε μου,

μεγάλη υπόθεση η πρώτη φορά,
πολύ μεγάλη!

Unknown είπε...

@ the return

Καλημέρα
πολύ σωστά
μεγάλη υπόθεση η πρώτη φορά
η μεγαλύτερη καλέ μου φίλε

Εσύ πρέπει να το ξέρεις
από πρώτο χέρι

Να είσαι καλά

καλό σου πρωινό
καλή εβδομάδα, ανοιξιάτική