Ημερολόγιο Γέφυρας.....(18)

Η επιβίβαση πήρε τέλος, η αναμονή στο σταθμό του τρένου
τέλειωσε, το ταξίδι άρχιζε, και μαζί του τα ταξίδια του
νεαρού Δημήτρη και οι παριπλανήσεις του στον κόσμο και
στη ζωή των καραβιών, των λιμανιών, της θάλασσας.
Μια καινούργια ζωή ανοιγόταν μπροστά του, ένας καινούργιος
δρόμος, ένας καινούργιος κόσμος που έμελλε να τον
ακολουθήσει σχεδόν σε όλη του τη ζωή, από την αρχή μέχρι
το τέλος, και δεν το μετάνιωσε.
Αυτό το λέει το τέλος, γιατί το τέλος είναι το πιο
σημαντικό, τότε γίνεται ο απολογισμός.
Μπήκα στο κουπέ της δεύτερης θέσης του τρένου, που ήταν και
άλλα μέλη του πληρώματος, μαζί με τους άλλους δυο δόκιμους
του καταστρώματος, τον Δημήτρη και τον Γιώργο, που ήταν
από την Χίο, τοποθέτησα τα πράγματά μου και βγήκα για λίγο
στο διάδρομο, στάθηκα στο παράθυρο και χαιρέτησα τους
δικούς μου την ώρα που ξεκινούσε το τραίνο για το ταξίδι.
Ήταν η πρώτη φορά που έκανα τέτοιο ταξίδι, δεν ήξερα
τη διαδρομή και ούτε βέβαια τα μέρη που θα περνούσαμε μέχρι
να φτάσουμε στο Βέλγιο, στην Αμβέρσα, στο μεγάλο αυτό
λιμάνι του Βελγίου.
Όλο ρωτούσα για να μάθω, όπως το κάθε μικρό παιδί, έβλεπα
και τοποθετούσα τις εικόνες στο άλμπουμ των εικόνων
του μυαλού μου, καθόμουν δίπλα στον Γιώργο τον θερμαστή,
τον Γιωργάκη, έτσι τον έλεγαν όλοι, ήταν γύρω στα 50
παλιός ναυτικός, πεπειραμένος, τόσο σαν επαγγελματίας αλλά
και σαν άνθρωπος της θάλασσας, ήταν ένας πραγματικός
θαλασσοπόρος ταξιδευτής ο Γιωργάκης.
Ήταν από την Χίο και αυτός, είχε κάνει μέχρι και με τα
καρβουνιάρικα πλοία του πολέμου και πριν τον πόλεμο,
ένας πράγματι πολύ καλοσυνάτος άνθρωπος, που χαιρόταν, που
όλο τον ρωτούσα για να μάθω, δεν είχε παιδιά ο Γιωργάκης
είχε παντρευτή μεγάλος. Η αλήθεια είναι ότι στάθηκε
σε μένα όπως ένας πολύ καλός φίλος, παρ όλη τη διαφορά
ηλικίας, όπως στάθηκα και εγώ όλα μου τα χρόνια σε όλους
τους νεότερους συνάδελφους και αργότερα πλήρωμά μου.
Δίπλα μου καθόταν ο μάγειρος του πλοίου, ο Σίδερης,
καταπληκτικός τύπος, μοναδικός άνθρωπος και ναυτικός
τις ίδιας ηλικίας με τον Γιωργάκη, και αυτός πολύ καλός
φίλος, παλιός ναυτικός, χρόνια στο επάγγελμα
και αυτός από την Χίο ήταν.
Οι περισσότεροι από το πλήρωμα και τους αξιωματκούς ήταν
από την Χίο και από το ίδιο χωριό μάλιστα οι πιο πολλοί.
Το καράβι ο " Μιχαήλ 'Αγγελος " ήταν Χιώτικο
Νηολόγιο Χίος
Σημαία Ελληνική
Ο Καπετάνιος, ο Υποπλοίαρχος και ο πρώτος Μηχανικός,
οι κεφαλές, το κουμάντο του πλοίου ήταν Χιώτες.
Ο Καπετάνιος ήταν και πλοιοκτήτης του καραβιού, ένας πολύ
σπουδαίος άνθρωπος και ναυτικός.
Μπορώ τώρα να πω, μετά τόσα χρόνια που έχουν περάσει, ότι
ήσαν σπουδαίοι ναυτικοί, όχι μόνο αυτοί, οι κεφαλές
του πλοίου, αλλά όλοι τους.
Υπήρξα τυχερός που για πρώτη φορά μπαρκάρισα μαζί τους,
έμαθα πολλά, κυρίως την ναυτική τέχνη και το κουμάντο
του καραβιού, μου φέρθηκαν άψογα μπορώ να πω, παρ όλο
που δεν ήμουν Χιώτης.
Έγινα κοντά τους, στην αρχή, ο Μήτσος, και αργότερα
ο Μητσάρας, έτσι με φώναζαν, έτσι με φώναζε ο Γιωργάκης
ο θερμαστής και ο Σίδερης
Γεια σου ρε Μητσάρα.....

Συνεχίζεται.....