Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007

Ημερολόγιο Γέφυρας.....(49)

Το Μιχαήλ Άγγελος στη βόρεια θάλασσα, το κρύο άρχισε να κάνει
την εμφάνισή του, ήταν πια αισθητό. Έπρεπε να φοράς χοντρά
και μάλλινα ρούχα, σκούφο και κυρίως γάντια, για τα χέρια, για
να μπορείς να δουλεύεις στο κατάστρωμα.
Αυτό το διάστημα, αυτό τον μήνα, ήμουν στο κατάστρωμα, μαζί
με τον λοστρόμο, τον μαραγκό και τους ναύτες, ετοιμάζαμε
το πλοίο για φόρτωση και ταυτόχρονα γινόταν και η συντήρηση του.
Οι ναύτες μαζί με τον λοστρόμο ετοίμαζαν της μπίγες για την
φόρτωση, τακτοποιούσαν τα συρματόσχοινα και γινόταν έλεγχος
από τον υποπλοίαρχο στις γάσες, στις ματισιές των συρμάτων
και γενικώς στους φορτωτήρες και στις πόστες.
Εγώ βοηθούσα και ταυτόχρονα μάθαινα κάνοντας όλες τις
βοηθητικές δουλειές. Ο μαραγκός επιθεωρούσε και συντηρούσε
τα βίντσια στις πόστες, τα βαρούλκα και οι μηχανικοί
συντηρούσαν τις γραμμές παροχών και επιστροφών του ατμού στα
βίντσια, να μην έχουνε διαρροές για να μπορούν να δουλέψουν
καλύτερα και πιο ασφαλή.
Ήμουν σε διαρκή κίνηση, όλοι Μήτσο φώναζαν και εγώ έτρεχα
παντού, από πόστα σε πόστα και από αμπάρι σε αμπάρι.
Γιατί έπρεπε να έχουμε σενιαρισμένα και τα αμπάρια για να
δεχθούν το φορτίο, θα γινόταν πριν την φόρτωση επιθεώρηση
από τους Πολωνούς επιθεωρητές.
Το κρύο συνέχιζε την πορεία του και εμείς την δικιά μας
πορεία, όλο και ανεβαίναμε, όλο και σκαρφαλώναμε στον βοριά
σιγά και σταθερά, οι παλινδρομικές μηχανές του Μιχαήλ Άγγελου
ακούγονταν μέχρι το κατάστρωμα και ήταν Αρμονικές, όπως
τις έλεγε ο Γιωργάκης ο λαδάς.
Η μηχανή είχε τον δικό της ρυθμό, την δικιά της μουσική,
όπως και το κατάστρωμα, που είχε την δικιά του ξεχωριστή
μουσική που ακούγονταν περνώντας ο αέρας ανάμεσα από τα
στράλια των άλμπουρων, στις πόστες των αμπαριών.
Μπορούσες από την ένταση της μουσικής από τα στράλια των
άλμπουρων, να καταλάβεις την ένταση του αέρα.
Όπως ακριβώς και στον τραγουδιστή της όπερας που μπορείς
να υπολογίσεις την πραγματική ένταση της φωνής
Μήτσο, ο αέρας δυνάμωσε, καιρός να τα μαζεύουμε σιγά σιγά
για πρίμα, να απαγκιάσουμε, μου λέει σε κάποια στιγμή
ο λοστρόμος, αυτός ήξερε, ήταν παλιός, πεπειραμένος και
καλός ναυτικός. Σιγουρέψαμε μαζί την πλώρη και πήραμε τον
δρόμο για πρίμα, άρχισαν να μπαίνουν οι πρώτες ψιχάλες
από θάλασσα στο κατάστρωμα, ο λοστρόμος ήξερε, αυτή είναι
η πραγματικότητα, αυτή είναι η πείρα και οι γνώσεις.....

Συνεχίζεται.....

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Απίθανο Καπετάνιε μου!

Αυτό και αν είναι περιπέτεια της ζωής!

THE_RETURN είπε...

ΥΓ. Κάτι έγινε και δεν πήρε προηγουμένως το nick μου.

Unknown είπε...

@ the return

Καλημέρα

Ναι είναι πράγματι πολύ μεγάλη
και όμορφη περιπέτεια η ζωή
με όσες δυσκολίες και αν κρίβει

Να είσαι καλά
για την όμορφη παρέα σου

καλό πρωινό
Καλή εβδομάδα